ایران در آغاز دوره‌ی اسلامی شاهد تحولات فرهنگی گسترده ای بود. یکی از این تحولات کنار گذاشتن ظروف فلزی و روی آوردن به استفاده‌ی گسترده از ظروف سفالی در زمینه‌های مختلف زندگی بود. این دوره عرصه‌ی پیدایش نمونه‌ای عالی از ترکیب هنر و کاربرد بود که در آن خاک در قالب ظروف سفالی تا حد اثری هنری تعالی می‌یافت.
در بازی سفالگر بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری برای پختن ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می کنند. آنها شاگردان خود را به ناحیه‌های مختلف می‌فرستند. تا مواد مورد نیاز ظرف‌های سفارش داده شده را جمع آوری کنند. زودتر از سایر بازیکنان ظرف‌ها را بپزند. بازیکنی که بتواند پیش از دیگران یک ظرف را کامل کند، کارت آن را برمی‌دارد و امتیاز آن را به‌دست می‌آورد. با رسیدن مجموع امتیازات یک بازیکن به عدد ۲۰، بازی به پایان می‌رسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را به دست بیاورد، برنده‌ی این بازی خواهد بود.
سفالگر نوعی بازی اروپایی و خانوادگی است. یعنی در آن بازیکنان دنبال تقابلی مخرب با هم نیستند. بلکه هر بازیکن می‌خواهد پاسخی بهتر برای یک پازل متغیر پیدا کند. در این بازی مفاهیم دنیای واقعی ساده‌تر شده‌اند تا بازنمای انتزاعی آنها برای بازیکنان ملموس‌تر شود. به قدری ساده است که همه با قوانین آن کنار می‌آیند. اما درعین‌حال آنقدر عمیق است که قدرت تحلیل و تصمیم‌گیری بازیکنان را به چالش بکشد. شاید همین ویژگیها بتوانند سفالگر را به گزینه‌های مناسب برای ورود به دنیای بازی‌های رومیزی تبدیل کنند.
سفالگر یک بازی تماما ایرانی و از سری بازی‌های «الف» تا «ی» ایرانی هوپا است. که توسط آقایان امیر اردشیری و وحید اسماعیلی و سرکارخانم فاطمه علاالدین طراحی و توسط انتشارات هوپا تولید و در سال 1399 روانه بازار شد. یک بازی 2 تا 5 نفره و مناسب برای 12 سال به بالا. به سبک کارگرگذاری و مدیریت منابع. سفالگر بیش از اینکه یک سرگرمی شناختی سازنده با مزیت تقویت قوای مختلف شناختی همچون درک فرایند، ساماندهی محتوا، برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت و بلند مدت، اولویت‌بندی، تصمیم گیری و نظارت بر صحت و دقت رفتار باشد… عرصه‌ای عالی را برای آشنایی با بخشی از میراث فرهنگی ایران‌زمین فراهم می‌آورد.
به اینستاگرام و وبلاگ هوپا سر بزنید.
حمید مهدی زاده –
سلام.
یه یوروگیم خوب. نمیشه گفت عالی، ولی حتماً میشه گفت خوب. البته به کسایی که تازه می‌خوان وارد دنیای بازی‌های رومیزی بشن توصیه نمی‌کنم، ولی اگه تجربۀ خوب و نسبتاً زیادی از بازی‌های رومیزی دارید، تجربه‌ش می‌تونه خوب باشه. گرچه خودم خیلی بازی‌ش نمی‌کنم، اما بازی خوبیه.
امیر –
یک بازی کارگرگذاری ساده ست ولی بازی نسبتا خوبیه
یکم بازی زود تموم میشه و متاسفانه امکانش نیست چندین ظرف سفالی بسازیم…
پیشرفت تو روند بازی حس نمیشه اما روند بازی سرگرم کننده و خوبه
چند تا نوآوری کوچک هم تو بازی وجود داره که به نظرم جالب بودن 🙂