ما آدمیان دنیای مدرن، در «دژ » زندگی نکرده‌ایم و نسبت به آنچه در چنین فضایی جریان داشته، احساسی نداریم. «دژ » در فرهنگ واژگان به معنی حصار و دیواری است که دور یک شهر وجود داشته. در این دژ از ارگ و کاخ پادشاه تا کاروانسرای مسافران. از نیایشگاه مردمان معمولی شهر تا دِیرْ راهبان مسیحی. از قورخانه که محل ساخت اسلحه و شمشیر بوده تا رصدخانه‌ی دانشمندان و منجمان برای دیدن آسمان، جای می‌گرفت.
علاوه براین‌ها برج دیدبانی دژ امکان نگهبانی و دیدن اطراف شهر را برای دژبانان فراهم می‌کرد. در پناه این امنیت تاجران در حجره و دکان خود که در بازار و چارسوق قرار داشت به دادوستد انواع کالاهایی که از راه‌های دور به شهر می‌رسید مشغول می‌شدند. شاید تجسم این فضا برای ما که در شهرهای نوین زندگی می‌کنیم دشوار باشد. اما بیایید بازی دژ را تجربه کنیم چرا که با ورود به جهانِ بازی، تصور چنین شهری ممکن خواهد شد.
در بازی دژ ، بازیکنان در رقابت با یکدیگر، تلاش می‌کنند تا با ساخت جذاب ترین و بهترین شهر، به بهترین حکمران در قلمرو پادشاهی تبدیل شوند. در هر دورِ بازی، هر بازیکن یک نقش را انتخاب میکند تا از قابلیت ویژه ی آن نقش در طول آن دور از بازی استفاده کند. هر بازیکن، ساخت و ساز شهر خود را با بازی کردن کارت ساز های که در دست دارد، پیش می‌برد. در انتهای بازی امتیازی هم ارزش با هزینه ی آن کارت به دست می‌آورد. زمانی که یک بازیکن بتواند هفتمین سازه را در شهرش بسازد… بازی به پایان میرسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را کسب کرده، به عنوان برنده‌ی بازی و بهترین حکمران قلمرو شناخته میشود.
بازی دژ بر اساس یکی از محبوبترین و پرطرفدارترین بازیهای کارتی مدرن به نام Citadels ساخته شده. این بازی ترکیب ظریفی است از سبک بازی ِ های نقش مخفی و شهرسازی. اولین بار Bruno Faidutti ، طراح باسابقه‌ی عرصه‌ی بازیهای رومیزی، در سال ۲۰۰۰ این بازی را طراحی و تولید کرد. این بازی از همان ابتدا با استقبال زیادی در سراسر دنیا روبه‌رو شد. استقبال بی‌سابقه از این بازی باعث شد ناشران بین‌المللی بارها و بارها آن را بازتولید کنند. این بازی در طول 15 سال به ۲۵ زبان ترجمه شد.
انتشارات هوپا در سال 1395 و با خرید حق تالیف Citadels از ناشران و مولفان این بازی و پس از باز طراحی آن به کمک تیم طراحی خود این بازی را با نام دژ منتشر و راهی بازار کرد. و اکنون مفتخریم که نخستین بازی بین‌المللی ایرانی را با همراهی طراح و مؤلف برجسته‌ی فرانسوی، جهت عرضه در بازارهای داخلی و جهانی، توسعه بخشیده‌ایم.
به اینستاگرام و وبلاگ هوپا سر بزنید
امیرعلی آذربون –
خیلی بازی منحصر به فرد و جذابی هست . به شدت به کسانی که جمع پایه دارند ، پیشنهاد می کنم
مائده ایرانی –
بنظرم جذابه اما فکر کنم بیشتر به سبک بزرگسال میخوره یعنی بچه های ۱۰تا ۱۳ سال هم خیلی دوسش نخواند داشت
حمید مهدی زاده –
سلام.
این بازی، سلیقۀ من نیست ولی بازی بدی نیست. بازخوردهایی که از دیگران هم گرفتم، همین بود. یه سری خوششون اومد، یه سری نه. کلاً بازی، سلیقه‌ایه ولی در مورد این بازی، دقیقاً افراد به دودسته تقسیم می‌شن. یا خیلی خوششون میاد، یا خیلی بدشون میاد.
من شخصاً خیلی ازش خوشم نیومد، و مخصوصاً با تصویرسازی‌هاش اصلاً حال نکردم. از اونجایی که ظاهر بازی، یکی از فاکتورهای مهم برای منه، یه‌جورایی اصلاً تصویرسازی‌ش باعث شد من همون اول بخوره تو ذوقم.